Week drie!
31 mei 2015
🇦🇼
vanuit Aruba
Ondanks dat ik echt een rot rooster en drukke diensten heb, lukt het me nog aardig om naast mijn werk leuke dingen te doen.
Op het werk heb ik het steeds beter naar mijn zin en kan ik al wat zelfstandiger werken.
Gelukkig heb ik een paar Nederlandse collega's wat toch een vertrouwd gevoel geeft. Arubaanse collega's zijn allemaal aardig maar praten onderling veel Papiaments. Dat is voor mij nog niet te
volgen alhoewel ik vaak wel weet waar het over gaat. Andersom, als ik te snel Nederlands praat, kunnen zij het ook niet altijd volgen.
Zo ging ik een patient ophalen van de gipskamer en kreeg een overdracht van een Nederlandse collega. Even later zegt mijn arubaanse collega: je hebt alles toch wel goed begrepen? Voor mij ging het
namelijk te snel dus weet niet wat er afgesproken is. Wederom wordt ik hard met mijn neus op de feiten gedrukt als er een trauma met alcohol intoxicatie wordt aangekondigd. De patient is zwaar
gewond en zijn arm hangt er half af. Nog voordat wij de patient van de spoedeisende hulp mogen halen ligt de patient al op de operatietafel. De arm moet eigenlijk geamputeerd worden, maar toch
besluiten de chirurgen om te proberen met een vat uit zijn been zijn arm te redden. In hoeverre dit goed gaat komen is nog maar de vraag. Het feit dat dit al de zesde keer is dat deze patient een
groot ongeval krijgt door alcohol intoxicatie zegt wel iets over de verkeersregels en controle hier op Aruba.
De chirurgen hier zijn over t algemeen vriendelijk en sinds mijn eerste werkdag weten een paar chirurgen mij bij mijn naam te noemen. Ik heb echter geen flauw idee wie welke chirurg is maar dat zal
nog wel komen.
Bij toeval kom ik erachter dat mijn Nederlandse collega Monique, ook uit het Albert Schweitzer komt. Wanneer ik haar achternaam zie dan valt t kwartje meteen. Gek, je verwacht niet iemand zo ver
weg tegen te komen die je vaag kent. Ook al vonden we elkaar allebei al bekend voorkomen.
Wel heel leuk want Monique is ook nog maar net begonnen op de afdeling dus we kunnen onze frustraties delen.
Bij eagle beach is een stuk afgezet omdat er eieren van schildpadden zouden liggen. Wij besluiten s avonds op t het strand een drankje te drinken in de hoop schildpadden te spotten. Maar helaas,
geen schildpad te bekennen. Die ga je hier waarschijnlijk alleen zien als je gaat duiken. Helaas dat is niet voor mij weggelegd.
Maandagavondna het eten heb ik geen zin om thuis te blijven en ga even rondvragen wie er mee gaat naar palm beach om een ijsje te eten. Mike en Pieter gaan gezellig mee. Palm beach is het
toeristische gebied voor de Amerikanen. We lopen langs vele winkels en kraampjes met vooral veel toeristentroep. We belanden op een gezellig pleintje met winkels en restaurantjes.
In het midden van het plein staat een fontein die een mooie lichtshow geeft. Net zoiets als in de Efteling maar dan kleiner :p
We gaan naar de frozen yoghurt. Ik pak het kleinste bakje en kan moeilijk kiezen tussen alle smaken en alle toevoegingen die je er nog eens overheen kunt doen. Wat hier het kleinste bakje is zou in
Nederland de grootste zijn. Het is dan ook onwijs veel maar wel super lekker!
Ik krijg een berichtje van Lianne: ik heb volgende week vakantie en kom naar Aruba! Super gezellig! Lianne komt tien dagen waarvan ik er helaas acht moet werken. Dat is eenmaal niet anders met een
onregelmatig 40 uur contract. Maar ik leg me erbij neer en maak gelijk de hele week planning. Er is zoveel om te laten zien en te doen!
Na mijn volgende dagdienst is mijn "weekend" begonnen en ga ik eind van de middag met drie meiden van het appartement wakeboarden.
Wederom voor een "local" prijs dus niet al te duur. Super gaaf om te doen maar best moeilijk en frustrerend. Ik wordt continu van mijn board afgetrokken en heb inmiddels al drie liter zeewater door
mijn mond, neus en oren gehad en het zoute water prikt in mijn ogen. De man van de boot roept iedere keer alles oke dushi? Toch maar weer proberen en vanaf nu gewoon 1 keer per week gaan
wakeboarden, dan kan ik het over drie maanden waarschijnlijk wel.
S avonds gaan we naar de bioscoop, een ticket voor slechts vier euro omdat het dinsdag de helft van de prijs is. Ik kijk mijn ogen uit als ik zie wat je er allemaal kunt kopen. Hele fastfood menu's
die je op een speciaal blad mee de bioscoop in kan nemen. Een vakje voor je burger, voor patat en voor een liter cola.
De volgende dag ga ik smorgens wat Chinese supermarkten af waar ze echt van alles verkopen wat ze maar kunnen krijgen. Ik koop wat handige dingen zoals een grote drinkbeker voor op mijn werk,
haarlak en nog wat rommel. Eten hoef ik niet zo zeer van die smoezelige supermarkten. De mandjes zijn vaak al niet heel schoon om je eten in neer te leggen.
Als je hier op t eiland goed zoekt hoeft het leven hier niet zo duur te zijn als ik dacht. Zo zit er een save a lot, die producten van b merken verkoopt, hetzelfde als de Aldi en Lidl.
Eind van de ochtend lig ik met milou en Marita op het strand te bakken. Even een dagje niks doen. Ik ben hier nu 18 dagen en dit is pas mijn vierde dag vrij.
S avonds is er wederom salsa les, waar we met de happy hour de avond afsluiten.
Ik ben inmiddels al aardig gewend aan de hagedisjes. Er zitten altijd wel ergens hagedisjes in mijn studio. 'S avonds komen ze te voorschijn. Ze doen gelukkig niks, ze zijn zelfs heel nuttig! Ze
eten alle mieren en muggen ook, ja ook de Caribische chikungunya mug. Er zat een kakkerlak voor mijn deur, smerig beest dus mijn deur staat s avonds niet meer open. Ik heb al van een paar buren
gehoord dat er kakkerlakken in het appartement liepen, dat gaat mij dus niet gebeuren.
Ik heb nog een dagje vrij en besluit om naar het strand te gaan voor een paar uurtjes en eind van de middag ga ik naar een spa waar ik een pedicure en manicure behandeling neem. Even ervoor schiet
ik nog snel de Victoria secret winkel in en scoor daar een leuke lip plumper.
S avonds haal ik een Italiaanse maaltijd bij de foodtruck. Overal aan de weg staan foodtrucks. Deze zijn vaak open vanaf19 uur tot 5 uursnachts. Eenmaal terug in mijn appartement zit er een grote
vieze kakkerlak op de muur. Omg erger dan dit kan niet! Gelukkig kreeg ik snel hulp en kon ik met een gerust hart gaan slapen.
Mijn weekend is weer voorbij, ik begin weer aan een reeks van vijf diensten.
In mijn dagdienst heb ik een dakloze aan drugs en alcohol verslaafde patient met open wonden aan beide benen, verwaarlozing. Svp wassen met hibiscrub, patient is erg vervuild..fijn is dat. De
patient weigert echter zorg en wil weg. Hij gaat op eigen initiatief met ontslag en als ik twee uur later bij het ziekenhuis weg rijd zie ik hem nog steeds in de straat van het ziekenhuis
strompelen.
Ik ga snel naar huis, even uitrusten en douchen want Lianne land al over twee uurtjes :)
Reacties
Reacties
31 mei 2015, 05:45
Leuk weer Suus! Je kan goed schrijven en laat een duidelijk beeld zien van hoe het er daar aan toe gaat!
Veel plezier samen met Lianne vd week!
Ik kijk uit naar je volgende verhalen!
liefs, Stef
31 mei 2015, 08:46
Wederom leuk om over je werk belevenissen te lezen Suzanne.
Het lijkt me een bijzondere wereld waarin je nu bent.
Heel veel plezier samen met Lianne de komende tijd.
liefs Hilly
31 mei 2015, 09:24
Wat een geweldige belevenissen, ik ben zo jaloers op je!
Wat maak je het goed daar en ben ik trots op je.
Heel veel plezier daar nog in het mooie zonnige Aruba.
En succes in je werk, je doet het in mij opinie top!
Kussies Helly
31 mei 2015, 10:04
Hai Suus, mooi te lezen hoe actief je bent en dat je leuke dingen kan doen. Geniet een paar dagen samen met Lianne. Groetjes en tot gauw.
01 jun. 2015, 06:44
Leuk al je verhalen suus!!!! Geniet er nog van xx stephanie
01 jun. 2015, 09:57
Hoi Suzanne
Echt leuk om jouw verhalen te lezen en je zo een beetje te volgen.
Heel veel plezier met Lianne.
Groetjes Helga.
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!